Het betreft een art-nouveau woning uit 1904 van architect Henri Verbuecken. Het pand werd samen ontworpen met de twee aanpalende buren als éénheidsbebouwing. Het gebouw heeft bakstenen lijst- en puntgevels en een pannen dak. Het gelijkvloers is gecementeerd en hogerop zijn er markante beschilderde banden, een middenpartij met mozaieken en overhoekse ekers. Het interieur werd geconcipieerd naar voorbeeld van de Japanse toren in Laken met vertrekken gegroepeerd rond een grote centrale trap. Het gaat hier om de linkse woning.

De woning was in zeer slechte staat, van de interieurelementen was niet veel meer over. Het pand was al jaren in verval. De opdrachtgever wilde zoveel mogelijk originele elementen bewaren en daarom werd er beroep gedaan op Ilse Van Ginneken van de dienst Stedenbouw die over deze woning een thesis schreef. Het gelijkvloers werd uitgebreid met een nieuw deel voorzien van een Engelse koer. De verdiepte kelder wordt zo voorzien van voldoende daglicht. De rest van de woning werd gerestaureerd naar origineel model. De zolder werd voorzien van een nieuwe toegang en volledig gerenoveerd voor gebruik.