Een koppel met twee jonge dochters koos na een lange en vruchteloze zoektocht naar de geschikte woning in de stad, voor een perceel in een alledaagse, groene verkaveling aan de rand. De te bouwen oppervlakte, de dakvorm, het gabarit en de inplanting van de garage werden stedenbouwkundig opgelegd. De voorgevel van donkergrijze baksteen in claustraverband blindeert de volledige voorgevel. Binnenkijken kan alleen via de overgedimensioneerde hal, die ook als garage kan fungeren. Net zo ongenuanceerd als de geslotenheid van de voorgevel, is de openheid die men ervaart binnen in de woning. In de centrale ruimte opent de woning zich tot in de nok van het dak en zelfs verder door het dak dat half geopend is door een veelheid aan dakramen.

De open ruimte geeft de woning een niet alledaagse schaal en wint zo aan openheid. Alle dagfuncties zijn aan elkaar gekoppeld langs de vide, de vertrekken die meer beslotenheid vragen, liggen bescheiden aan de voorgevel van de woning. De terrasopbouw zorgt voor een visuele verbinding van alle niveaus en opent alle ruimten naar de tuin. De rechterwand is over de volledige hoogte van de woning ontdubbeld en voorzien van bergingen, kasten, trappen, wc en douche. De woning nodigt uit tot samen - leven, terwijl het glazen dak alles ruim overlaadt met daglicht en ‘s nachts het perspectief opent naar een heldere nacht. De eenheid in materiaalgebruik ondersteunt de idee van de vide en zorgt voor een sterk gevoel van uniformiteit.