NL EN

STILTEGEBIED VISTA-PROJECT

De wedstrijdvraag was om een CONCEPTUEEL KADER of REGIE uit te werken voor de wijze waarop een zinvolle wisselwerking tussen cultuurlandschap en (de beeldwaarde van) architectuur gestalte kan krijgen in het Stiltegebied Dender-Mark aan de hand van drie concrete locaties. Daarnaast was de vraag om een INSPIREREND WERKMODEL voor te stellen dat ook elders in Vlaanderen in een gelijkaardige context voor gelijkaardige opdrachten kan worden ingezet of gebruikt.
We stelden een generiek model op aan de hand van een aantal directe parameters. Zo komen we tot een specifiek, en voor elke locatie uniek programma van eisen dat we kunnen toepassen op de context van dit project en dat we kunnen materialiseren.


Zo bereiken we tot een sequentie van specifieke oplossingen.
De landschapskenmerken zijn de dragers van het werkmodel en zeggen iets over het landschappelijk karakter. Deze bepalen mee het karakter en functionaliteit van de VISTA. Daarnaast zijn er de publiekskenmerken die aanzetten tot kennismaken, bewustmaking en waardering. De gebruiks-kenmerken zijn de functionele parameters die aan de vista verbonden worden. De zintuiglijk waarneembare kenmerken zijn de parameters die voortvloeien uit al de voorgaande kenmerken. Het is wat je kan waarnemen, afhankelijk van het landschap, het publiek en de eventuele toegekende functies.
Ondanks het artificiële karakter van de ingreep, vindt de architectonische keuze zijn oorsprong in het geplooide landschap. Een obstructie die interfereert met het landschap, beiden reflecteren en beïnvloeden elkaar. Door gebruik en vormentaal gaan de drie vista’s een relatie aan met het land-schap en nemen ze de contouren over.
De artefacten lijken uit één blad gevouwen waardoor ze een stijfheid bekomen. Er is enkel het materiaal van het blad, dat wordt vrijhouden van de grond, zodat het boven de natuur is geheven, het zwevende tapijt, waardoor de ingreep visueel minimaler wordt, de groene omgeving loopt onder het ‘tapijt’ door. Door het gebruik van Cortenstaal krijgt de vista een splinter dun profiel waardoor het bij benadering haast wegvalt tegen de achtergrond, het oogt transparant.
De vormgeving oogt zuiver, helder en sereen. Stilte door eenvoud.
De vormentaal kan gezien worden als een abstractie van het glooiende landschap.
“architectuur moet fluisteren, niet schreeuwen”